Hmm, nie wiem, co ma Pan Bóg do fantastyki, ale na pewno dla fantastów ma On duże znaczenie. W styczniu ukażą się dwie książki o fantastyce: Małpy Pana Boga Macieja Parowskiego (Narodowe Centrum Kultury) i Imiona Boga Dominiki Oramus (Universitas). Druga podejmuje tematykę metafizyczną, obecną w w literaturze fantastycznej właściwie od początku.

Książka Parowskiego, pierwsza część większej całości, podejmuje szerszy dyskurs na temat fantastyki. Parowski, jako redaktor działu polskiego „Fantastyki” i „Nowej Fantastyki”, potem redaktor naczelny tejże, a także „Czasu Fantastyki”, promotor takich autorów fantastycznych jak Dukaj, Sapkowski, Huberath i wielu innych, przez blisko trzydzieści lat znajdował się na pierwszej linii szerokiego zjawiska pisarskiego, społecznego i kulturalnego, jakim była polska fantastyka. Przyjaźnił się też ze Snergiem, Zajdlem. Ni9e ma więc chyba drugiej, bardziej kompetentnej osoby w tym kraju, by o polskiej fantastyce, jej osiągnięciach, mocnych i słabych stronach, pisać.

A najwięcej się działo chyba na przełomie lat 80. i 90., a także przez całe lata 90. Parowski był pośrodku tego wszystkiego i swoje wspomnienia, spostrzeżenia, a także rozważania o tym, co się działo z perspektywy kolejnych lat, kiedy fantastyka i fantaści bardzo się zmienili. Książka zawiera też sporo bardzo unikalnych zdjęć.